မင္းကုိနုိင္ရဲ ႔၀တၳဳ
ေမာင္စြမ္းရည္
ႏို၀င္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၀၉
ေမာင္စြမ္းရည္
ႏို၀င္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၀၉
မင္းကုိနုိင္ေရးတဲ့ “ေနာက္ၾကည့္မွန္” အမည္ရွိ ၀တၳဳ စာအုပ္တအုပ္ ထြက္လာလုိ႔ အံ့အားသင့္ရ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာျဖစ္ရပါတယ္။ စာမ်က္နွာ ၁၇၀ မွ်ပဲ ရွိပါတယ္။ ထုတ္ေ၀သူက ေအေအပီပီလုိ႔ အတုိေကာက္ေခၚတြင္တဲ့ “ႏုိင္ငံေရးအက်ဥး္သားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း” ျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၀၉ ေအာက္တုိဘာမွာ ထြက္လာပါတယ္။ ေအေအပီပီ တည္ရွိရာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာပဲ ရုိက္နွိပ္ထုတ္ေ၀ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ စာအုပ္ကေလးက စာရြက္အေခ်ာနဲ႔ ရုိက္နွိပ္ထားၿပီး အျပင္အဆင္လည္း လွပေသသပ္လုိ႔ အထူးဂုဏ္ယူ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဗကသ ေခၚ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢကုိ ႏုိင္ငံျခားသား အဂၤလိပ္အစုးိရ လက္ထက္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔က စတင္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗကသ ဆုိတာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ မေပၚခင္က ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး တပ္မေတာ္ကုိ ေမြးထုတ္ရာမွာ လက္သည္လုိ႔ေတာင္ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တပ္မေတာ္ကုိ လက္ရွိတာ၀န္ယူ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ စစ္ဗိုလ္ေတြက လြတ္လပ္ေရး ေမာ္ကြန္း၀င္ “ဗကသ” ကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ေခ်မႈန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုိေအာင္ဆန္းတုိ႔ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဗကသ ကုိ ရွစ္ေလးလံုး - ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံုကာလမွာ ေက်ာင္းသားသူရဲေကာင္းေလးေတြ ေသြးနဲ႔ ေခၽြးနဲ႔ ရင္းၿပီး ျပန္လည္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဗကသ မွာ မင္းကုိႏုိင္က ပထမဥကၠ႒ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေပၚဦးထြန္း အမည္ရွိတဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေလးဟာ မင္းကုိႏုိင္ အမည္နဲ႔ ဒီမုိကေရစိီသူရဲေကာင္းေလးတဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဗကသ ဥကၠ႒ ျဖစ္တဲ့ မင္းကုိႏုိင္ကုိ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရက ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့တာ ၁၆ နွစ္ၾကာမွ ျပန္လြတ္ပါတယ္။ တခါလႈပ္ရွားလုိ႔ တခါထပ္ အဖမ္းခံရေတာ့ ၆၅ ႏွစ္နဲ႔ ၆ လ ျပစ္ဒဏ္ စီရင္တာ ခံရၿပီး ခုအခါ ေထာင္ထဲမွာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနပါတယ္။
ေထာင္ထဲမေရာက္ခင္ ေျပးေျပးလြားလြား သြားလာေနထုိင္ရင္းမွာပဲ “ေနာက္ၾကည့္မွန္” ၀တၳဳကုိ ေရးခဲ့ဟန္ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးသမားေလးတဦး လူထုရင္ခြင္မွာ ခုိေအာင္း တိမ္းေရွာင္ရင္း ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပံုေတြကုိ ေရးသားထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆုိ မင္းကုိႏုိင္ရဲ့ႏုိင္ငံေရးသမားဘ၀ တစိတ္တပုိင္း ပါ၀င္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ အကဲခတ္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီလုိ၀တၳဳမ်ိဳးဟာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဇာတ္လမ္းဆင္ေရးသားဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စာအုပ္ရဲ႕ေရွ႕ဖံုးမွာ ေနာက္ၾကည့္မွန္ အကြက္ ၄ ကြက္ကုိ ဒီဇိုိင္းလုပ္ၿပီး သီဟေမာင္ေမာင္က ဖန္တီးထားပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမႀကီးပံု၊ လူစုလူေ၀းႀကီး ဆႏၵျပေနပံု၊ စစ္သားေတြက လွံစြပ္တပ္ ေသနတ္ေတြနဲ ့ခ်ိန္ၿပီး ခ်ီတက္လာပံု၊ ေမာင္မယ္ကုိယ္စားျပဳပံု တပံု - အားလံုး ၄ ပံု ၄ ကြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာဖံုးမွာ မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးတပံုနဲ ့ သူရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဘ၀ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
“က်ေနာ္တုိ႔တေတြ လက္နက္မပါဘဲနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လာျပိးစုေ၀းေနၾကတယ္။ အမွန္တရားအတြက္ မတရားရင္ ေခါင္းငုံ႔မခံဘူး ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀မ်ားစြာ စေတးခ့ဲၿပီးၿပီ။ လမ္းေတြေပၚမွာ အသက္ပါ ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဘယ္ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ိဳးနဲ႔မွ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လို ့ မရဘူး။”
အဲဒါ မင္းကုိႏုိင္ရဲ့ စကား၊ မင္းကုိႏုိင္ရဲ့ အယူ၀ါဒ၊ မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕ သတၱိနဲ႔ ဂုဏ္ရည္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္ရဲ႕ ေရွ႕ဆုံးမွာ “စီစဥ္သူရဲ့စကား” ဆုိတာကုိ ေအေအပီပီ ကုိယ္စားျပဳ ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ ရပါတယ္။
“စာေပသည္ ႏုိင္ငံေရး၏ ၾသဇာခံမဟုတ္။ တစံုတရာကုိ ေထာက္ခံရန္ သို႔မဟုတ္ ကန္႔ကြက္ရန္သည္ စာေပအႏုပညာ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ေပ” လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးစ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးက ဒီေန႔ထိ စာေပေလာက (ဗမာစာေပေလာက) မွာ အျငင္းပြားဆဲျဖစ္တဲ့ စာေပအယူဆတရပ္ကုိ ထိပ္ကတင္ၿပီး ဖြင့္လွစ္ မွာၾကားထားတာ ေတြ ့ရပါတယ္။
မူလသံုးႏႈန္းခဲ့တဲ့ ဟုိတုန္းက စကားလံုးေတြက “စာေပသည္ ျပည္သူ႔အတြက္နဲ ့”၊ “စာေပသည္ အႏုပညာအတြက္” ဆုိၿပီး သံုးႏႈန္းေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းက ေခတ္ေဟာင္းစာေပတုိက္ပြဲကုိ ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ရင္း မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕စာေပကုိ မိတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕အသက္ ၄၇ နွစ္ျပည့္ ေမြးေန ့အမွတ္တရ ထုတ္ေ၀တာလုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ မင္းကုိႏုိင္ဟာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ႏုိင္ငံေရးသမားတဦး ျဖစ္သလုိ စာေပအစြမ္းအစ ရွိသူတဦးလည္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဒီစာအုပ္က ေမာ္ကြန္းထုိးသလုိ ျဖစ္ပါတယ္။
မင္းကုိႏုိင္ဟာ ႏိုင္ငံေရးသမား ဟိတ္ဟန္ျပၿပီး ႀကီးက်ယ္ရႈပ္ေထြးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစကားေတြကုိ မသံုးမစြဲဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးဘ၀တစိတ္တပုိင္းကုိ အႏုပညာေျမာက္ ပစၥည္းတရပ္အျဖစ္ ေသေသသပ္သပ္ ေဖာ္က်ဴးႏိုင္စြမ္းရွိတာ ေတြ႔ရလို႔၊ သူ႔ကုိ အနာဂတ္ဗမာစာေပေလာကအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားစရာ လူငယ္တဦးအျဖစ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကရပါလိမ့္မယ္။
ေက်ာင္းသား ကုိေအာင္ဆန္း၊ ကုိႏု၊ ကုိဗဟိန္းတုိ႔တေတြဟာ စာေရးဆရာ ျဖစ္ဖု႔ိ ရည္မွန္းထားခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ႏိုင္ငံေရးသမားေလးေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခု မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ ၾကံဳေတြ႔ရသလုိ ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သမုိင္းေပးတာ၀န္၊ ဘ၀ေပးတာ၀န္ေတြဟာ သူတုိ႔ကုိ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕ အနာဂတ္ကေကာ ဘာျဖစ္လာမလဲ။ ႏုိင္ငံေရးသမားပဲလား။ စာေရးဆရာပဲလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူဟာ သူေျပာခဲ့သလုိ “အမွန္တရားအတြက္ မတရားရင္ ေခါင္းငံု႔မခံဘူး ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ သူ႔ဘ၀ကုိ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ေပးအပ္ထားခဲ့ပါၿပီ။ အမွန္တရားအတြက္ ထမ္းေဆာင္သူေတြကုိ ျပည္သူေတြက ရုပ္တုထုၿပီး ေက်ာက္တုိင္ထိပ္မွာ တင္ထား ပူေဇာ္ၾကမွာကေတာ့ မလြဲပါဘူး။ ။
၂၀၀၉ ႏုိ၀င္ဘာ ၃
၂၀၀၉ ေအာက္တုိဘာမွာ ထြက္လာပါတယ္။ ေအေအပီပီ တည္ရွိရာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာပဲ ရုိက္နွိပ္ထုတ္ေ၀ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ စာအုပ္ကေလးက စာရြက္အေခ်ာနဲ႔ ရုိက္နွိပ္ထားၿပီး အျပင္အဆင္လည္း လွပေသသပ္လုိ႔ အထူးဂုဏ္ယူ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဗကသ ေခၚ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢကုိ ႏုိင္ငံျခားသား အဂၤလိပ္အစုးိရ လက္ထက္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔က စတင္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗကသ ဆုိတာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ မေပၚခင္က ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး တပ္မေတာ္ကုိ ေမြးထုတ္ရာမွာ လက္သည္လုိ႔ေတာင္ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တပ္မေတာ္ကုိ လက္ရွိတာ၀န္ယူ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ စစ္ဗိုလ္ေတြက လြတ္လပ္ေရး ေမာ္ကြန္း၀င္ “ဗကသ” ကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ေခ်မႈန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုိေအာင္ဆန္းတုိ႔ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဗကသ ကုိ ရွစ္ေလးလံုး - ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံုကာလမွာ ေက်ာင္းသားသူရဲေကာင္းေလးေတြ ေသြးနဲ႔ ေခၽြးနဲ႔ ရင္းၿပီး ျပန္လည္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဗကသ မွာ မင္းကုိႏုိင္က ပထမဥကၠ႒ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေပၚဦးထြန္း အမည္ရွိတဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေလးဟာ မင္းကုိႏုိင္ အမည္နဲ႔ ဒီမုိကေရစိီသူရဲေကာင္းေလးတဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဗကသ ဥကၠ႒ ျဖစ္တဲ့ မင္းကုိႏုိင္ကုိ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရက ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့တာ ၁၆ နွစ္ၾကာမွ ျပန္လြတ္ပါတယ္။ တခါလႈပ္ရွားလုိ႔ တခါထပ္ အဖမ္းခံရေတာ့ ၆၅ ႏွစ္နဲ႔ ၆ လ ျပစ္ဒဏ္ စီရင္တာ ခံရၿပီး ခုအခါ ေထာင္ထဲမွာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနပါတယ္။
ေထာင္ထဲမေရာက္ခင္ ေျပးေျပးလြားလြား သြားလာေနထုိင္ရင္းမွာပဲ “ေနာက္ၾကည့္မွန္” ၀တၳဳကုိ ေရးခဲ့ဟန္ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးသမားေလးတဦး လူထုရင္ခြင္မွာ ခုိေအာင္း တိမ္းေရွာင္ရင္း ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပံုေတြကုိ ေရးသားထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆုိ မင္းကုိႏုိင္ရဲ့ႏုိင္ငံေရးသမားဘ၀ တစိတ္တပုိင္း ပါ၀င္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ အကဲခတ္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီလုိ၀တၳဳမ်ိဳးဟာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဇာတ္လမ္းဆင္ေရးသားဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စာအုပ္ရဲ႕ေရွ႕ဖံုးမွာ ေနာက္ၾကည့္မွန္ အကြက္ ၄ ကြက္ကုိ ဒီဇိုိင္းလုပ္ၿပီး သီဟေမာင္ေမာင္က ဖန္တီးထားပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမႀကီးပံု၊ လူစုလူေ၀းႀကီး ဆႏၵျပေနပံု၊ စစ္သားေတြက လွံစြပ္တပ္ ေသနတ္ေတြနဲ ့ခ်ိန္ၿပီး ခ်ီတက္လာပံု၊ ေမာင္မယ္ကုိယ္စားျပဳပံု တပံု - အားလံုး ၄ ပံု ၄ ကြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာဖံုးမွာ မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးတပံုနဲ ့ သူရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဘ၀ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
“က်ေနာ္တုိ႔တေတြ လက္နက္မပါဘဲနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လာျပိးစုေ၀းေနၾကတယ္။ အမွန္တရားအတြက္ မတရားရင္ ေခါင္းငုံ႔မခံဘူး ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀မ်ားစြာ စေတးခ့ဲၿပီးၿပီ။ လမ္းေတြေပၚမွာ အသက္ပါ ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဘယ္ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ိဳးနဲ႔မွ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လို ့ မရဘူး။”
အဲဒါ မင္းကုိႏုိင္ရဲ့ စကား၊ မင္းကုိႏုိင္ရဲ့ အယူ၀ါဒ၊ မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕ သတၱိနဲ႔ ဂုဏ္ရည္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္ရဲ႕ ေရွ႕ဆုံးမွာ “စီစဥ္သူရဲ့စကား” ဆုိတာကုိ ေအေအပီပီ ကုိယ္စားျပဳ ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ ရပါတယ္။
“စာေပသည္ ႏုိင္ငံေရး၏ ၾသဇာခံမဟုတ္။ တစံုတရာကုိ ေထာက္ခံရန္ သို႔မဟုတ္ ကန္႔ကြက္ရန္သည္ စာေပအႏုပညာ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ေပ” လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးစ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးက ဒီေန႔ထိ စာေပေလာက (ဗမာစာေပေလာက) မွာ အျငင္းပြားဆဲျဖစ္တဲ့ စာေပအယူဆတရပ္ကုိ ထိပ္ကတင္ၿပီး ဖြင့္လွစ္ မွာၾကားထားတာ ေတြ ့ရပါတယ္။
မူလသံုးႏႈန္းခဲ့တဲ့ ဟုိတုန္းက စကားလံုးေတြက “စာေပသည္ ျပည္သူ႔အတြက္နဲ ့”၊ “စာေပသည္ အႏုပညာအတြက္” ဆုိၿပီး သံုးႏႈန္းေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းက ေခတ္ေဟာင္းစာေပတုိက္ပြဲကုိ ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ရင္း မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕စာေပကုိ မိတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕အသက္ ၄၇ နွစ္ျပည့္ ေမြးေန ့အမွတ္တရ ထုတ္ေ၀တာလုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ မင္းကုိႏုိင္ဟာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ႏုိင္ငံေရးသမားတဦး ျဖစ္သလုိ စာေပအစြမ္းအစ ရွိသူတဦးလည္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဒီစာအုပ္က ေမာ္ကြန္းထုိးသလုိ ျဖစ္ပါတယ္။
မင္းကုိႏုိင္ဟာ ႏိုင္ငံေရးသမား ဟိတ္ဟန္ျပၿပီး ႀကီးက်ယ္ရႈပ္ေထြးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစကားေတြကုိ မသံုးမစြဲဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးဘ၀တစိတ္တပုိင္းကုိ အႏုပညာေျမာက္ ပစၥည္းတရပ္အျဖစ္ ေသေသသပ္သပ္ ေဖာ္က်ဴးႏိုင္စြမ္းရွိတာ ေတြ႔ရလို႔၊ သူ႔ကုိ အနာဂတ္ဗမာစာေပေလာကအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားစရာ လူငယ္တဦးအျဖစ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကရပါလိမ့္မယ္။
ေက်ာင္းသား ကုိေအာင္ဆန္း၊ ကုိႏု၊ ကုိဗဟိန္းတုိ႔တေတြဟာ စာေရးဆရာ ျဖစ္ဖု႔ိ ရည္မွန္းထားခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ႏိုင္ငံေရးသမားေလးေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခု မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ ၾကံဳေတြ႔ရသလုိ ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သမုိင္းေပးတာ၀န္၊ ဘ၀ေပးတာ၀န္ေတြဟာ သူတုိ႔ကုိ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
မင္းကုိႏုိင္ရဲ႕ အနာဂတ္ကေကာ ဘာျဖစ္လာမလဲ။ ႏုိင္ငံေရးသမားပဲလား။ စာေရးဆရာပဲလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူဟာ သူေျပာခဲ့သလုိ “အမွန္တရားအတြက္ မတရားရင္ ေခါင္းငံု႔မခံဘူး ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ သူ႔ဘ၀ကုိ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ေပးအပ္ထားခဲ့ပါၿပီ။ အမွန္တရားအတြက္ ထမ္းေဆာင္သူေတြကုိ ျပည္သူေတြက ရုပ္တုထုၿပီး ေက်ာက္တုိင္ထိပ္မွာ တင္ထား ပူေဇာ္ၾကမွာကေတာ့ မလြဲပါဘူး။ ။
၂၀၀၉ ႏုိ၀င္ဘာ ၃
